از زمان، اختراع تکنولوژی پوشش الکترولس در سال 1946 توسط A. Brenner و G. Riddell، پوشش های الکترولس نیکل به علت ویژگی های منحصر به فرد آن در بسیاری از زمینه ها استفاده شده است. ساختار الکترولس Ni-P به عنوان پوششی با محتوای فسفر زیاد است. با این حال، این ساختار آمورف متاستاز است و با افزایش درجه حرارت یک گذار بلوری را تحت تاثیر قرار می دهد[1-6]. پس از عملیات حرارتي مناسب، پوشش به كريستال تبديل شد و توانايي سختي و ضد سايش آن به شدت بهبود يافت. ذرات ضخیم در فلزات رسوبی الکترولس یک روش مناسب برای تهیه پوشش های کامپوزیتی است و ذرات خواص مکانیکی و فیزیکی آن را افزایش می دهند [7]. پوشش های کامپوزیت مقاوم در برابر سایش با SiC، Al2O3 و غیره وجود دارد. SiC یک نوع مواد الکترونیکی مفید و دارای مواد سرامیکی قوی با مقاومت خوردگی عالی و فرسایش است. بنابراین پوشش های کامپوزیتی الکترولس (نیکل فسفر کاربید سیلیسیوم) Ni-P-SiC جذاب و قبلاًمورد بررسی قرار گرفته اند[8.9].
برای خواندن بیشتر مقالات اینجا کلیک کنید
