شعر آبکار و یون

دوشنبه, 25 فروردين 1399 ساعت 11:11

شعر آبکار و یون

برای نظر دادن اولین باش!

این مورد را ارزیابی کنید

(1 رای)

ابکار از بس که گریه زاری میکند	شاکی از تو بی قراری میکند
بس که مواج است وان اقتصاد	گاه گاهی آبکاری میکند
البته این را بگویم ماهر است	با کمی یون شاهکاری میکند
باورش سخت است و او	گنجشک را با هنرمندی قناری میکند
روزها در فکر کار و شب که شد	تا دم صبح بچه داری می کند
اهل سمنان است اما یار از او	خواهش نارنج ساری میکند
عاشق بوی سیانور و اسید	در فراغ وان خماری می کند
خواب دیدست او حتی بعد مرگ	در جهنم ابکاری می کند
مرد میدان مرام است و صفا	دوست را چون خویش یاری می کند
گر جه بازارش کساد است و خراب	دست و دل باز است و کاری می کند
در خزان صنعت این سالها	خانه دل را بهاری میکند
لیلی پر ناز صنعت را چه خوب	مثل مجنون ناز داری می کند
اهل رتق و فتق کار مردم است	پرسنل را غم گساری میکند
تا بپردازد حقوق کارگر	لحظه ها را سرشماری میکند
گر چه نیکل شد فزونتر از طلا	برق و بیمه پافشاری میکند
بانک هم با نرخ نا معقول خود	موج دیده ست و سواری می کند
با همه لاف حمایت باز هم	در عمل نا سازگاری میکند
بی غلو گویم که این مرد خدا	عاشقانه جان نثاری میکند
کوه مشکل در مقابل، عاقلی	خویش را علاف گاری میکند؟
دست او خالی و دشمن در کمین	کشورش را پاسداری میکند
گر چه غم دارد ولی با خون دل	صنعتش را ابیاری میکند
اتحاد مشکل تولید و وام	رستم دستان فراری میکند
بی جهت این را نمی گویم که او	پهلوان است و نداری میکند؟
اهل شکر است و محبت	لیکن او شکوه ای هم گه گداری میکند
بس که بد شانس است هر کس می رسد	رودلش بار کد گذاری میکند
گر چه ارام است، اما وعده ها	رنگ جانش را اناری میکند
پول اگر گیرد ز خلق اله ریال	خرج هایش را دلاری میکند
گرچه با سختی شده قدری عجین	روی غم های مین گذاری میکند
حرف آخر با تو گویم عاقبت	عشق تو بهر تو کاری میکند
گر تو را یاری نکرده ست هیچ کس	غم مخور، یزدان یاری میکند