چکیده

با الهام گرفتن از سیستم­های بیولوژیکی، مواد خود ترمیم شونده مصنوعی برای بازسازی آسیب­های موضعی حاصل از نیروهای خارجی طراحی می­شوند. در بین سیستم­های خود تعمیر شونده، مواردی که دارای ویژگی سطح بهتری می­باشند با سرعت بیشتری در حال توسعه یافتن هستند. بی شک امروزه استفاده از پوشش­های هوشمند برای بالابردن کارایی سطح یکی از جذاب­ترین حوضه­های مطالعاتی برای بسیاری از محققان می­باشد. با توجه به اینکه امروزه محدودیت­های قانونی بسیاری جهت منع استفاده از مواد شیمیایی سمی و آلاینده از جمله سیستم­های مقاوم به خوردگی بر پایه ترکیبات کرم (VI)، که جزو مقاومترین سیستم­ها در برابر خوردگی می­باشند، وجود دارد لذا قابلیت خود ترمیم شوندگی بویژه درارتباط با فرایندهای محافظت از خوردگی بسیار ضروری بنظر می­رسد. پوشش­های محافظ خود ترمیم شونده با استفاده از ترکیبات درشت مولکول، سرامیک­ها، فلزهاو ترکیبات کامپوزیتی تهیه می­شوند. رفتار خود ترمیم شوندگی در چنین پوشش­هایی می­تواند با یکی از روشهای زیر فعال ­شود: تغییرات دما، تابش­دهی، تغییرات  pH، تغییرات فشار و تحریک مکانیکی. در این مقاله، تحقیق و الزامات عملی روش­های مختلف برای دستیابی به قابلیت خود ترمیم شوندگی در پوشش­های محافظ ، و همچنین تحولات بالقوه در این زمینه، مورد توجه قرار گرفته شده است.

مقدمه

در انتخاب یک ماده ساختمانی عموما دو مطلب بسیار حائز اهمیت می­باشند:1- خواص مطلوب و 2- قیمت. عموما بدلیل ویژگیهای نسبتا نامناسب سطح آلیاژهای منیزیوم و آلومینیومی، فولاد و کامپوزیتها می­توان با پوشش دادن سطح آنها با استفاده از پوششهای محافظ در بسیاری موارد بر این مشکل فائق آمد و خواص سطحی آنها را افزایش داد. با توجه به اینکه هزینه قریب به اتفاق اقتصادهای صنعتی مدرن در ارتباط با هزینه­های مربوط به جلوگیری و کاهش فرایند خوردگی در مواد ساختمانی و عملکردی است، لذا 

....و

ادامه مطلب را در سایت نویسنده مطلب ملاحظه نمایید.