نانولوله‌های کربنی اکسید شده ظرفیت جذب بالایی برای جذب یون‌های فلزی و البته با سرعت مناسب دارند. گروه‌های عاملی سطحی (مانند کربوکسیل، هیدروکسیل، و فنول) بر روی نانولوله‌های کربنی به عنوان مکان‌های اصلی جذب یون‌های فلزی به شمار می‌روند که عامل اصلی جذب، جاذبه الکترواستاتیک و پیوند شیمیایی است. می‌توان گفت اکسیداسیون سطحی، ظرفیت جذب نانولوله‌ها را افزایش می‌دهد از این رو نانولوله‌های کربنی نسبت به کربن فعال جاذب‌های بهتری برای حذف فلزات سنگین مانند مس، سرب، کادمیوم و روی هستند. از سوی دیگر سرعت جذب نانولوله‌ها نیز بیشتر است چرا که مکان‌های جذب در دسترس و مسافت نفوذ درون ذره‌ای کوتاهی دارند.

شیمی سطح نانولوله‌های کربنی برای برخی آلودگی‌های مورد نظر قابل تنظیم و تغییر است که در نتیجه این جاذب‌ها می‌توانند در مرحله تصفیه و برای حذف آلودگی‌هایی که براحتی قابل حذف نیستند، استفاده شوند.

https://t.me/pfc8۳
http://www.pouyabfelez.com