عمر قطعات و اجزای کار به طور عمده به عملکرد عوامل خارجی و محیط عملیاتی بستگی دارد. سطح مواد یک منطقه آسیب پذیر برای اشکال مختلف حمله است [1]. بنابراین، به منظور گسترش عمر قطعات قطعات کار و کاهش هزینه های مواد، اصلاح سطح یک روش موثر و اقتصادی است [2،3].
پوشش آبکاری الکتریکی و الکترولیز به طور گسترده ای برای اصلاح سطح در صنعت مورد استفاده قرار گرفته است [5]. در مقايسه با آبکاری برقی که نيازمند سيستم تصفيه پیچیده و الکتريکی است، پوشش الکترولس به يک واکنش شيميايی متکی است و می تواند لايه پوششي يکنواخت را روی قطعات کاري نامنظم شکل دهد. این می تواند تمام سطح آیتم را به طور یکنواخت، بر خلاف پوشش برقی که به سختی در محیط های محصور و داخلی قرار گیرد پوشش دهد [6]. اگرچه فلزات مختلفی می توانند بدون الکترود پوشانده شوند، پوشش های الکترولیس Ni-P به واسطه خواص برتر آنها به طور گسترده ای در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار گرفته اند [7،8].
ریزساختار و خواص پوشش الکترولس Ni-P به طور عمده به مقدار فسفر در رسوب بستگی دارد. فرایند پوشش فسفر پایین Ni-P مخلوطی از میکروکریستال و میکروساختارهای آمورف با خواص مکانیکی نسبتا بالا دارد. پوشش Ni-P فسفر بالا به علت میکروساختار آمورف همگن، مقاومت به خوردگی بالا را نشان می دهد. با این حال، خواص مکانیکی آن نسبتا ضعیف است [9،10]. به منظور دستیابی به خواص خوردگی و خواص مکانیکی، پوششهای چند لایه با پوشش Ni-P با فسفر زیاد به عنوان لایه داخلی در سالهای اخیر توسعه یافته است.
انواع پوشش های سخت مانند Ni-B [11]، Ni-P-ZrO2 و Ni-P-TiO2 [12] به عنوان لایه بیرونی به منظور بهبود خواص مکانیکی و خوردگی پوشیده شده است. روش سنتی ساخت پوشش های کامپوزیتی سرامیکی فلز، مخلوطی از ذرات جامد سخت در الکترولیت است . اخیرا افراد از ذرات نانو ذرات برای .......
برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید
